De Brissago eilanden op het Lago Maggiore zijn de thuisbasis van het botanische Park van Ticino sinds 2 april 1950 en zijn zeker een bezoek waard voor een aangename dagtocht uit de lawaaierige alledaagse realiteit.
Van 1885 tot heden
In het jaar 1885 kocht Richard Fleming, Ierse diplomatieke Baron en zijn vrouw Antoinette St. Leger de Brissago eilanden met de overblijfselen van een oud klooster, die tot dan toe bedekt waren met wildgroei. Na herstel van het klooster begon men aan de totstandkoming van de tuin op het eiland, dankzij speciale schepen, uitstekende bodem, meststoffen en een eindeloze verscheidenheid van subtropische planten.
In 1897 verliet de Baron de eilanden om naar Napels te verhuizen en zo begon het verval. Zijn "verlaten" vrouw bleef na met een enorme schuldenlast en moest afstand doen van het eigendom en het pand verkopen. Ze verkocht het in 1927 aan Max Emden en hij verhuisde eerst naar Ascona en vervolgens naar Intragna tot aan zijn dood in 1948. Zijn stoffelijk overschot werd vervolgens overgebracht naar het grote eiland in augustus 1972.
Max Emden was niet een groot liefhebber van plantkunde en tuinbouw, maar hij was een liefhebber van het goede leven met een passie voor kunst en luxe. Zijn verdienste is het rijke paleis gebouwd op het grote eiland in plaats van het klooster met mooie materialen zoals het ingelegde Carrara marmer in de Florentijnse vloer van de "rode kamer", de pracht van de spiegelzaal en de imposante trappen. Gelukkig voor ons werd er niets geraakt in de vegetatie en de structuur van de tuin, vooral de architecten waren bijzonder voorzichtig om het gebouw te harmoniseren met de prachtige nog onaangeroerde tuin. Max Emden verbleef op de Brissago eilanden tot 1940 toen hij stierf in een ziekenhuis in Locarno.
De erfgenamen van Emden stelden in 1949 de verkoop van de Brissago eilanden voor aan de "Consiglio di Stato del Cantone Ticino" (Raad State van het kanton Ticino) en zo kwam het dat de staat zelf in het kanton Ticino, de drie kustplaatsen Ascona, Brissago en Ronco sopra Ascona, de Liga voor de verdediging van het nationaal erfgoed en dat van de verworven eilanden en de natuurbescherming, de eilanden en het gebouw kocht met de belofte het natuurpark en het prachtige paleis op het grote eiland dat de blauwe uitgestrektheid van het Lago Maggiore domineert te handhaven, te behouden en te verbeteren.
Zoals eerder staat beschreven sinds de Palmzondag van 2 april 1950, waren de poorten geopend voor publiek.